ارزیابی طرح جامع شهر تبریز از منظر تحقق پذیری عدالت اسلامی
Authors
Abstract:
The dominance of the capitalist system on the struc­tures and processes of the urban planning system has led urban development patterns toward generating income. The prevalence of such this pattern has cre­ated a conflict between private and public interests. Attempt to resolve this conflict has led urban planning to the concept of spatial justice; so that spatial justice in urban planning has been defined as thinking about how to resolve conflicts between the public and pri­vate interests in the city. However, due to the de­pendence of the concept of spatial justice on worldview, it would be impossible to provide a uni­versal framework, nowlly. The concept of spatial jus­tice in view of leftist urban planners towards claiming of right and the rightist urban planners towards civil liberties has moved. Therefore, it seems that the presentation of a conceptual and practical framework based on Islamic worldview is necessary. This re­search is a developmental and fundamental research. It, on the one hand, seeks to explain a theoretical-operational framework of spatial justice in the Islamic city and, on the other hand, it seeks to assess spatial justice position in the structure and process of the urban planning system of Iran in general and the comprehensive plan document of Tabriz city in par­ticular. In this research to the assessment of spatial justice position in the content of the comprehensive plan document of Tabriz city (Approved 1395) has been addressed. The methodology of research has been at ex­plaining stage of the theoretical-operational frame­work, the rational reasoning method; in the stage of documents content analysis, the discourse analysis method with emphasis on De Saussure semiotics and an assessment stage, balanced scorecard method. The most important finding of this research is the development of an analytical framework for assessing the spatial justice in urban development plans; framework that its intellectual foundation is based on Islamic worldview. This study shows that spatial jus­tice in the Islamic city can be defined and evaluated through four criteria: "self-regulation", "the right to the city", "empowerment" and "spatial equilibrium". The self-regulation means active control of resi­dents on urban development; the right of the people to the city means the equal right of all from right to urban life as a rich culture and diverse cultural envi­ronment without any discrimination (gender, age, health status, Income, nationality, race, immigration status or political and religious orientations); the em­powerment means development of human-environ­mental capabilities and, finally, The spatial equilib­rium has been defined in terms of the elimination of the disappearance of the layers of spatial poverty on human poverty. The evaluation of the content of the comprehensive plan of Tabriz city showed that the plan has been seek spatial justice through efficient and optimal use of land. Such view of the realization of spatial justice in the city, more than political, legal and social is a physical and economic view; and it can pave way for abuses of the private sector.
similar resources
ارزیابی تحقق پذیری مؤلفه های توسعۀ فضایی- کالبدی طرح جامع شهر بیجار
هدف اصلی این پژوهش ارزیابی میزان تحقق پذیری طرح جامع شهر بیجار در مؤلفه های توسعۀ فضایی- کالبدی به ویژه جمعیت، اشتغال، کاربری زمین و چگونگی و جهت گسترش شهر است. روش پژوهش توصیفی- تحلیلی و مقایسه ای است. برای جمع آوری داده ها از روش های اسنادی و میدانی و برای پردازش داده ها و اطلاعات از مدل های ahp و مدل electre و نرم افزار expert choice بهره گیری شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که میزان تحقق پ...
full textمروری بر دلایل عدم تحقق طرح های جامع/ نمونه موردی : طرح جامع شهر بانه
این مقاله به مرور دلایل تحقق نیافتن طرحهای شهری میپردازد. بدین منظور ابتدا مبانی نظری طرحهای جامع تعریف میشوند، محتوای آنها بررسی و پس از شناخت نقاط ضعف و قوت آنها، دلایل عدم تحققشان بررسی میشود. سپس به عنوان نمونه موردی، طرح جامع شهر بانه مورد بررسی قرار گرفت تا میزان تحقق اهداف آن سنجیده شود.
full textارزیابی میزان تحقق کاربریهای عمومی و خدماتی مصوب طرح جامع سال 1374 شهر تبریز
چکیده: طرح جامع شهر در سلسله مراتب برنامه ریزی شهری از اسناد مهم و فرادست طرحهای تفصیلی و هادی ، نقش زیادی در چگونگی شکل گیری توسعه کمی و کیفی شهرها براساس نیازهای آتی شهروندان بعنوان راهنمای توسعه داشته و مسیر هدایت توسعه شهری را روشن میسازد. در این راستا اساسی ترین مشکل طرحهای جامع شهری عدم تحقق کامل کاربریهای عمومی و خدماتی در گستره شهر بوده که موجب بروز پدیده هایی از قبیل از هم گسیختگی ، ن...
15 صفحه اولارزیابی تجربه بومی؛ الزامات تحقق پذیری طرح های نوسازی شهری
امروزه در اطلاق صفت «فرسودگی» به بخشهایی از کالبد شهر، بین کارشناسان اختلاف نظر وجود دارد و برخی صاحبنظران اعتقاد دارند که واژه «فرسوده» به درستی گویای وضعیت این محدودهها نیست. برخی اسناد اخیر عبارتهایی از قبیل «نابسامان» یا «نیازمند مداخله» را پیشنهاد میکنند. اما فارغ از عنوان مسئله، میتوان شکلگیری بافتهای فرسوده شهری در ایران را تحت تأثیر چند عامل بررسی کرد : شکلگیری بافتهای فرسو...
full textپایش و ارزیابی، الزام تحقق پذیری طرح های توسعه شهری
نظام برنامهریزی شهری در کشور ما طی دهه گذشته عمدتاً به سمت استفاده از شیوه برنامهریزی راهبردی و انجام طرحهای توسعه شهری در قالب طرحهای راهبردی-ساختاری گام برداشته است. پس از تهیه چند طرح ساختاری جایگزین طرحهای جامع در چند شهر کشور در سالهای اخیر و طرحهایی از قبیل طرح توسعه گردشگری، شاید بتوان از میان مهمترین و جدیدترین طرحهایی که به این شیوه تهیه شدهاند، به طرح راهبردی-ساختاری ت...
full textMy Resources
Journal title
volume 3 issue None
pages 47- 61
publication date 2018-01
By following a journal you will be notified via email when a new issue of this journal is published.
No Keywords
Hosted on Doprax cloud platform doprax.com
copyright © 2015-2023